Onderweg naar de tandarts voor een wortelkanaalbehandeling moest ik denken aan mijn stage in Amsterdam. Ik kreeg een verstandskies en mijn moeder had me geadviseerd om kauwgom te kauwen, om het tandvlees soepel te maken. En natuurlijk deed ik wat mijn moeder zei.
Helaas kreeg ik vreselijke, helse pijn en moest ik in Amsterdam naar de tandarts. In het UMC.
En dan lig je daar in de stoel, lamp op je smoel en tien studenten eromheen. “Kijk eens wat een gaaf gebit”, jubelde de tandarts. En ik lachte als de bekende boer….
De verstandskies moest er uit, maar hoe de arts ook wrikte, hij zat muurvast. “Laat die kies eens los”, zei hij en ik dacht: “Huh, loslaten? Hoe dan?” Vragen kon ik niets, met die handen in mijn mond, dus ik ademde maar eens rustig door, en liet in gedachten de kies los. Even later hield de arts de gewraakte kies triomfantelijk omhoog. Hij jubelde nog net niet. De kies kreeg ik mee naar huis. Als aandenken.
Vele jaren later leerde ik over de kracht van je gedachten, over mindset en de invloed hiervan op hoe je je voelt.
En in de loop der jaren heb ik veel los gelaten. Toekomstdromen, vriendinnen, liefdes, huizen en bezittingen. En eigenlijk komt het allemaal neer op het bijstellen van je verwachtingen. En als je beseft, wat de essentie is, gaat dat loslaten een stuk gemakkelijker.
Loslaten is gewoon een andere manier van vastpakken.
Wat wil jij graag loslaten?